Stołpowicki-Lebiecki (Lebecki) Kornel (Korneliusz), h. Ościa (1689–1730), biskup włodzimiersko-brzeski unicki, protoarchimandryta zakonu bazyliańskiego.
Ur. 17 III w rodzinie obrządku łacińskiego w okolicach Słonimia, był synem Piotra i Anny.
Po wstąpieniu do zakonu bazylianów, 3 XII 1716, rozpoczął S. studia teologiczne w Kolegium Greckim św. Atanazego w Rzymie; święcenia kapłańskie przyjął w Rzymie w r. 1717. Po powrocie do Rzpltej, w r. 1720, pełnił funkcję kaznodziei w klasztorze bazyliańskim w Wilnie, nauczyciela nowicjuszy w Byteniu, rektora w założonym przez metropolitę unickiego Leona Kiszkę w r. 1719 seminarium przy kolegium bazyliańskim we Włodzimierzu i oficjała przy tamtejszej katedrze unickiej. W l.n. był ihumenem w bazyliańskich klasztorach w Berezweczu, a następnie Włodzimierzu, oraz konsultorem zgromadzenia bazyliańskiego. Jako delegat arcybp. połockiego Floriana Hrebnickiego uczestniczył w zjeździe hierarchów unickich w Łucku; podpisał wówczas datowany 23 IV 1725 list do Stolicy Apostolskiej z podziękowaniami za potwierdzenie uchwał synodu zamojskiego (z r. 1720) oraz z prośbą o interwencję w sprawie ochrony dóbr Kościoła unickiego w Rzpltej. Podczas kapituły w Byteniu, 13–18 X 1726, wybrany został S. na protoarchimandrytę (generała) zakonu bazylianów kongregacji ruskiej. Od r. 1729 prawdopodobnie sprawował funkcję archimandryty klasztoru bazyliańskiego w Dermaniu i Dubnie. Obrany 15 I 1729 (15 II wg M. M. Wojnara) archimandrytą klasztoru bazyliańskiego w Supraślu, odmówił przyjęcia funkcji z powodu nieporozumień wynikłych podczas głosowania; zgodę wyraził po powtórnej, jednomyślnej elekcji 28 II t.r. Dn. 12 VIII otrzymał od króla Augusta II nominację na biskupstwo unickiej diec. włodzimiersko-brzeskiej, a 3 IX od metropolity unickiego Atanazego Szeptyckiego dokument przekazujący dobra biskupstwa włodzimierskiego. Jak się wydaje, S. wszedł w posiadanie tych dóbr jeszcze przed konsekracją biskupią, co spowodowało konflikt z metropolitą Szeptyckim, który skarżąc się rzymskiej Kongregacji Rozkrzewiania Wiary, zarzucał mu odmowę wydania zdeponowanych w klasztorze w Supraślu ruchomości, sreber i gotówki po zmarłym (19 IX 1728) metropolicie Kiszce. Kongregacja poleciła nuncjuszowi C. Pauluciemu zająć się sprawą; zapewne spór szybko załagodzono, skoro 29 XI 1729 metropolita odebrał część ruchomości, a 11 XII t.r. konsekrował S-ego we Lwowie. W styczniu 1730 używał S. tytułu administratora arcybiskupstwa smoleńskiego.
Bazylianin Walenty Zawadzki dedykował S-emu modlitewnik „Wiek zakonny w niebie zapisujący dzieje [...] to jest medytacje zakonne przydatkiem nabożeństwa kapłańskiego...” (Supraśl 1730). S. zmarł 22 I 1730 w klasztorze bazyliańskim w Jatwiesku (woj. nowogródzkie) po zaledwie 42 dniach sprawowania godności biskupiej. Jego nagła śmierć wzbudziła podejrzenia hierarchii duchownej, a klasztor w Supraślu był wizytowany przez konsultorów zakonnych, delegowanych przez metropolitę Szeptyckiego «względem otrucia» S-ego.
Blažejovskyj D., Byzantine Kyivan rite students in Pontifical Colleges and in seminaries, universities and institutes of central and western Europe (1576–1983), Romae 1984 s. 85; tenże, Hierarchy of the Kyivan church (861–1990), Romae 1990 s. 295, 298; tenże, Ukrainian and Bielorussian Students at the Pontifical Greek College of Rome (1576–1976), „Analecta OSBM” T. 10 (16): 1979 s. 164; Pol. Enc. Szlach.; Uruski, VIII (Lebecki); – Cubrzyńska-Leonarczyk M., Oficyna supraska 1695–1803. Dzieje i publikacje unickiej drukarni ojców bazylianów, W. 1993 s. 50–3; Čistovič J., Očerk istorii Zapadno-russkoj cerkvi, Pet. 1884 II 408; [Giżycki J. M.] Wołyniak, Bazylianie we Włodzimierzu i Tryhorach, Kr. 1912 s. 26; Likowski E., Dzieje Kościoła unickiego na Litwie i Rusi w XVIII i XIX wieku..., P. 1906 s. 260–1; Wojnar M. M., De kapitulis Basilianorum, Romae 1954 s. 22–3; tenże, De protoarchimandrite Basilianorum (1617–1840), Romae 1958 s. 280–1; – Akty Vil. Archeogr. Kom., IV 454–5; Congregationes Particulares Ecclesiam catholicam Ucrainae et Bielarusjae spectantes, Ed. A. G. Velykyj, Romae 1956 I 240 (Lebecki); Epistolae metropolitarium kioviensium catholicorum Leonis Kiška, Athanasii Šeptyckyj, Floriani Hrebnyckyj 1714–1762, Ed. tenże, Romae 1959 s. 123–7, 234 (Lebeckyj, Stolpowicki-Lebiecki); Litterae Sacrae Congregationis. Acta Litterae et Decreta Sacrarum Congregationum, Romae 1956 III 334 (Lebecki); [Stebelski I.], Ostatnie [...] prace, Wyd. W. Seredyński, Kr. 1877 s. XXII, XC, CII; tenże, Dwa wielkie światła, Wil. 1783 III 220, 289; Supplicationes Ecclesiae Uniate Ucrainae et Bielarusjae, Ed. A. G. Velykyj, Romae 1962 II 259; Monumenta Ucrainae Historica, Ed. A. Šeptyckyj, Romae 1968 VI 12–16; – AP w L.: Chełmski Konsystorz Greckokatol., sygn. 796 s. 22; B. KUL: rkp. 757 (Oblata w grodzie włodzimierskim testamentu metropolity kijowskiego Leona Kiszki 22 XI 1728); B. Narod.: BOZ rkp. 930 (Dzien. czynności i kopiariusz Jerzego Bułhaka sekretarza osobistego Kornelego Stołpowickiego Lebieckiego archimandryty klasztoru supraskiego, bp. włodzimiersko-brzeskiego) s. 6v–7, 15v–16v, 23, 45–7v, 57v–8, 58v–9, 64–4v, 76v–7, 81v.
Dorota Wereda